Miejsce niezwykłe i warte obejrzenia podczas pobytu w Bieszczadach. W Bobrówce możemy bowiem obejrzeć kopalnię ropy naftowej – tak, tu właśnie mamy miejsce wydobycia tego cennego materiału. Pionierskie nie tylko dla Polski ale dla całego ówczesnego świata.

Pośrodku tej kopalni stoi kamienny obelisk ustawiony przez I. Łukasiewicza w 1872 na pamiątkę jej założenia. W 1982 odsłonięto popiersie twórcy polskiego przemysłu naftowego Ignacego Łukasiewicza.

Naturalne wycieki ropy naftowej występowały w lesie bobrzeckim od dawien dawna, jednak dopiero w 1854 roku powstała kopalnia i rozpoczęła się eksploatacja przemysłowa. Pionierami przemysłu naftowego, założycielami kopalni w Bóbrce byli: Ignacy Łukasiewicz – skromny farmaceuta; Tytus Trzecieski – ziemianin i inicjator założenia kopalni oraz Karol Klobassa-Zrencki – właściciel wsi Bóbrka.

Dzięki zgodnej współpracy, zaangażowaniu oraz dużej operatywności twórców powstało pierwsze na świecie wielowymiarowe przedsiębiorstwo naftowe.

31 lipca 1853 r. po raz pierwszy zapalono lampy naftowe publicznie w szpitalu lwowskim na Łyczakowie. Data ta zapisała się na kartach historii jako symboliczna NARODZIN PRZEMYSŁU NAFTOWEGO.

10 grudnia 2018 r. na uroczystej gali zorganizowanej przez Kancelarię Prezydenta RP w Teatrze Narodowym, Bóbrka- najstarsza kopalnia ropy naftowej otrzymała tytuł Pomnika Historii.

Tym samym w Muzeum zakończono prawie dwuletnie starania o zaistnienie na prestiżowej liście najcenniejszych polskich zabytków.

Teren muzeum możemy zwiedzić kilkoma trasami edukacyjnymi, które mamy na miejscu do wyboru. Zwiedzanie jest płatne.

Do najcenniejszych zabytków muzealnych należą obiekty, pochodzące z czasów Ignacego Łukasiewicza:

• obelisk ufundowany w 1872 roku przez Ignacego Łukasiewicza.
• kopanka Franek, wykonana ręcznie około 1860 roku do głębokości 50 m, a następnie w latach późniejszych pogłębiona za pomocą wiertnicy ręcznej do głębokości 150 m.
• kopanka Janina; ręcznie wykopana do głębokości 132 m, a następnie pogłębiona wiertnicą ręczną do głębokości 250 m; do dziś jest eksploatowana.
• warsztat mechaniczny z 1864 roku, o konstrukcji drewnianej, który służył do obsługi wierceń metodą udarową. Znajdują się w nim najprostsze maszyny obróbcze.

Warto również zwiedzić budynek administracyjny kopalni tzw. Dom Łukasiewicza z 1865 roku, w którym zorganizowano ekspozycję apteczną. Prezentowane są tam również słuchowiska poświęcone historii odkrycia nafty i założenia kopalni ropy naftowej w Bóbrce. W budynku zgromadzono kolekcję lamp naftowych, fotografii oraz ekspozycję geologiczną.

W drewnianej kuźni kopalnianej z 1856 roku znajdują się dwa paleniska zbudowane z cegły, podsycane za pomocą skórzanego miecha z lat 1890-1895; wyposażona jest w stare narzędzia kowalskie.

Znajdziemy tu również zrekonstruowaną wiertnicę ręczną z 1862 roku, służąca do wiercenia metodą udarową płytkich otworów.

Wśród zabytków muzealnych w Bóbrce znajdują się także obiekty:

• kotłownia z końca XIX wieku o konstrukcji drewnianej, która dostarczała pary do napędu urządzeń kopalnianych. W kotłowni znajduje się kocioł płomienicowy;
• wiertnica typu kanadyjskiego z 1885 roku, napędzana lokomobilą parową;
• wiertnica udarowa typu Bitków z 1923 roku;
• urządzenia wiertnicze typu SM;
• urządzenia wiertnicze obrotowe typu Trauzl OP-1200, N1400S;
• pompy, sprężarki dawnej konstrukcji;
• kieraty do grupowego pompowania odwiertów: z 1890 roku oraz z okresu międzywojennego;
• zbiór gazomierzy domowych i przemysłowych;
• aparatura laboratoryjna;
• zbiór narzędzi do wierceń obrotowych.